အိႏိၵယႏုိင္ငံအရူနာခ်ာလ္ပရာေဒ့ရွ္ၿပည္နယ္ႏွင့္ၿမန္မာႏုိင္ငံအေနာက္ေၿမာက္ဘက္က နာဂေတာင္တန္းရဲ႕ၿမိဳ႕ေပါက္စေလးတစ္ခုၿဖစ္တဲ့ ပန္ေဆာင္ဆုိတဲ့ နယ္စပ္ၿမိဳ႕ေလးမွာ ဒ႑ာရီဆန္ဆန္သမုိင္းတြင္ထင္ရွားတဲ့ ေနာင္ရန္းအင္းဆုိတာရွိတယ္။ ဒ႑ာရီအရေတာ့ အဲ့ဒီေနာင္ရန္းအင္းအရပ္မွာတစ္ခ်ိန္က ရြာတစ္ရြာရွိခဲ့ဖူးေၾကာင္း၊ ငါးဟင္းတစ္မ်ဳိးကုိခ်က္ၿပဳတ္စားေသာက္မိၿပီးေနာက္မွာ တစ္ရြာလုံးေရထဲၿမွပ္သြားရာက အဖြားအိုႏွင့္ေၿမးမေလးတုိ႔သာလႊတ္ေၿမာက္ခဲ့ၾကၿပီး၊ အဖြားအုိရဲ႕၀ါးေတာင္ေ၀ွးကုိ ကမ္းစပ္တစ္ေနရာ ၀ါးဆစ္ေၿပာင္းၿပန္ထုိးစုိက္ထားခဲ့ရာ ၀ါးပင္ေပါက္လာကာ ထုိ၀ါးဆစ္ေၿပာင္းၿပန္ပါေသာ ၀ါးပင္မ်ား ေနာင္ရန္းအရပ္တြင္ယေန႔တုိင္ေတြ႔ရေၾကာင္းေဒသခံတုိ႔က ယုံၾကည္ၾကပါတယ္။
ဒီအင္းဟာနာဂေတာင္တန္းမွာ အထင္ရွားဆုံးအင္းၿဖစ္သလို၊ သမိုင္း၀င္လီဒိုလမ္းမၾကီးအနီးမွာရွိတာေၾကာင့္လည္း သြားလာရလြယ္ကူပါတယ္။ အင္းရဲ႕အက်ယ္အ၀န္းက၊ အလ်ား၂ မုိင္ႏွင့္အနံတစ္မုိင္ပတ္လည္ခန္႔ရွိမယ္ထင္ပါတယ္။ ခ်င္းၿပည္က ရိေရကန္ႏွင့္ခပ္ဆင္ဆင္ၿဖစ္ေပမယ့္၊ သူ႔ထက္ေတာ္ေတာ္က်ယ္ပါတယ္။ အင္းပတ္လည္ဟာ လယ္ေၿမေတြၿဖစ္ေနၿပီး ေဒသခံေတြရဲ႕ ေက်းဇူးေတာ္ဆန္အိုးၾကီးလည္းၿဖစ္ပါတယ္။ ဒီအရပ္မွာ မိုးစပါးတစ္မ်ဳိးတည္းစုိက္လုိ႔ရတယ္လုိ႔သိရပါတယ္။ လယ္ေၿမေတြဟာ ေဒသခံေတြစုိက္ပ်ဳိးႏုိင္တာထက္ပုိၿပီးရွိေနပါတယ္။ ေၿမလြတ္ေၿမရိုင္းေတြေပါသလုိ ရြံ႕ႏြံေတာေတြထဲမွာလည္း ေတာ၀င္ေတြေတာ္ေတာ္ေလးေပါပါတယ္။
ေဒသခံေတြအဆုိအရ ဒီေရကန္ၾကီးရဲ႕ေအာက္ထဲမွာ ဒုတိယကမာၻၻစစ္ၾကီးၿပီးေတာ့ မဟာမိတ္တပ္ေတြ တပ္ၿပန္ဆုတ္တဲ့အခါ ဌင္းတုိ႔ရဲ႕လက္နက္ခဲယမ္းမီးေက်ာက္ေတြအခ်ဳိ႕ကို ဒီကန္ၾကီးထဲပစ္ခ်နစ္ၿမွဳပ္ခဲ့ၾကတယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။ ဒါကုိသိတဲ့ေဒသခံနာဂေတြအတြက္ေတာ့ တူးလုိ႔မကုန္တဲ့ရတနာသုိက္တစ္ခုပါပဲ။ အမဲလုိက္ရာမွာလုိအပ္ေနတဲ့ယမ္းႏွင့္ခဲေတြကုိ ဒီေရကန္ၾကီးထဲကပဲ ဆယ္ယူသုံးစြဲၾကတာ ဒီေန႔ထိပါ။ မ်ားေသာအားၿဖင့္ေတာ့ ေလယဥ္ပစ္အေၿမာက္ဆံေတြႏွင့္ဗုံးလက္နက္မ်ဳိးေတြၿဖစ္ပါတယ္။ ေရေမွာ္ပင္ႏွင့္ရံြ႕ႏြံထူထပ္တဲ့အဲ့ဒီကန္ၾကီးထဲက လက္နက္ခဲယမ္းေတြဆယ္ယူတဲ့အလုပ္ဟာ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းပါတယ္။
ဒီအရပ္မွာ ငါးမ်ဳိးကြဲေတြရွိေပမယ့္၊ ကန္ထဲမွာေတာ့ ငါးေတာက္(ငါးက်င္းနဲ႔ဆင္တဲ့)ငါးတစ္မ်ဳိးတည္းသာရွိတာေတြ႔ရတယ္။ ဒီငါးကုိစားရင္ ေတာက္ပါတယ္။ သို႔ေပမယ့္၊ စားေကာင္းတဲ့ ေဒသခ်က္နည္းေလးေတာ့ရွိပါတယ္။ ဒီကန္ၾကီးရဲ႕အေရွ႕ဘက္ေတာင္တန္းၾကီးေပၚမွာေတာ့၊ သူ႔ထက္နည္းနည္းငယ္တဲ့ ေနာင္ဆုိင္အင္းဆုိတာရွိပါတယ္။ ေဒသခံေတြအေၿပာအရ နတ္ၾကီးတယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။ ေနာင္ရမ္းအင္းနဲ႔ေနာင္ဆုိင္အင္းတုိ႔ရဲ႕အအုပ္အစိုးနဂါးမင္းေတြဟာ မဟာမိတ္ေတြၿဖစ္ခဲ့ၾကတယ္လုိ႔လဲဆုိတယ္။ ကခ်င္ၿပည္မွာရွိတဲ့ အင္းေတာ္ၾကီးရဲ႕နဂါးမင္းသမီးကိုေနာင္ဆုိင္နဂါးမင္းကခုိးေၿပးရာက စစ္ၿဖစ္ခဲ့ၿပီး ေနာင္ရန္းအင္းရဲ႕စစ္ကူနဲ႔အႏုိင္ယူႏုိင္ခဲ့လုိ႔၊ ေနာင္ဆုိင္အင္းကုိ အဲ့ဒီေတာင္ေပၚမွာ ပုန္းခုိေစခဲ့တယ္။ ဒ႑ာရီလာ ထုိစစ္ၿဖစ္ရာအရပ္က ေက်ာက္ခံတပ္ကုိ လီဒိုလမ္းေပၚမွာရွိတဲ့ ေလာက္လုိင္ရြာႏွင့္ေနာင္ရန္းရြာၾကားမွာ ဒီေန႔ထိေတြ႕ရတယ္လုိ႔ လဲေဒသခံေတြကေၿပာပါတယ္။ ခႏၲီးၿမိဳ႕အထက္မွာရွိတဲ့ ေက်ာက္ဆည္အရပ္ဟာ ေနာင္ဆုိင္နဂါးမင္းထြက္ေၿပးစဥ္ကပိတ္ထားခဲ့တဲ့ပထမေနရာလုိ႔အဆုိရွိပါတယ္။
ေနာင္ရန္းအင္းကုိ အိႏိၵယဘက္မွာေတာ့ ၿပန္လမ္းမရွိတဲ့အင္း (Lake of no Return) လုိ႔လူသိမ်ားသလို အာသံလူမ်ဳိးေတြရဲ႕သမိုင္းေၾကာင္းႏွင့္ပါဆက္စပ္ေနတယ္လုိ႔သိရပါတယ္။ ဒီလုိဆက္စပ္မွဳရွိတာဟာ၊ ယခုအာသံၿပည္ကိုထူေထာင္ခဲ့ၾကတဲ့ အဟုန္ရွမ္း(Tai Ahom) ေတြ ၁၃ ရာစုမွာ ယခုတရုတ္ၿပည္မွာရွိတဲ့ ရွမ္းႏုိင္ငံေတာ္ နန္ေခ်ာင္က်ဆုံးၿပီးခ်ိန္မွာ ရွမ္းအုပ္စုတစ္ခုၿမန္မာၿပည္ေၿမာက္ပုိင္းၿဖစ္တဲ့ နာဂေဒသအပါအ၀င္ ဟူးေကာင္းေဒသဘက္ကို ေရြ႕ေၿပာင္းလာခဲ့စဥ္က သမုိင္းတြင္ခဲ့တာေတြၿဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ေၿမာက္ပုိင္းေဒသမွာ ရွမ္းနာမည္ပါတဲ့ အရပ္ေတြေခ်ာင္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိေနတာကိုေတြ႔ရမွာၿဖစ္ပါတယ္။
ဘယ္လုိပဲၿဖစ္ၿဖစ္၊ စီးပြားေရးရႈေထာင့္ဘက္ကေၿပာရရင္ေတာ့၊ ပန္ေဆာင္ ေဒသအတြင္းမွာရွိတဲ့သဘာ၀တရားေတြအပါအ၀င္နာဂယဥ္ေက်းမွဳ၊ ရုိးရာအစဥ္အလာႏွင့္ သမုိင္းေတြဟာ ေဒသခရီးသြားလုပ္ငန္းကို ဆြဲေဆာင္မွဳေပးႏုိင္မဲ့ေနရာဆုိတာအေသအခ်ာပါပဲ။ လက္ရွိအခ်ိန္မွာေတာ့ ႏွစ္စဥ္ပြင့္လင္းရာသီေတြမွာ အိႏိၵယႏုိင္ငံသားေတြ လာေရာက္လည္ပတ္တဲ့ေနရာေလးတစ္ခုၿဖစ္ေနပါတယ္။ ပန္ေဆာင္ၿမဳိ႕ရွိစားေသာက္ဆုိင္တစ္ခုခုကေန ေနေရာင္က်ေနတဲ့ေနာင္ရန္းအင္းကုိေက်ာ္ၿဖတ္ၿပီးလွမ္းၾကည့္လုိက္ရင္ ၿမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕အၿမွင့္ဆုံးေတာင္တစ္ခုၿဖစ္တဲ့ ပတ္ကြိဳင္ (Mt.Pakai) ေတာင္ၾကီးကုိ ခံ့ညားစြာနဲ႔ေတြ႕ရမွာၿဖစ္ပါတယ္။ ေနလုံးၾကီးပတ္ကြိဳင္ေတာင္ေနာက္ေရာက္သြားခ်ိန္ဟာ ပန္ေဆာင္တစ္ၿမဳိ႕လုံးအေမွာင္က်ခ်ိန္ပါပဲ။
